De volgende plek in Cuba op het programma was Santiago de Cuba aan de andere kant van het eiland (oost-kant). Vanuit Trinidad pakten we de bus (Viazul) die er een kleine 12 uur over deed. #Gaap.

Jineteros in Santiago de Cuba

Via onze casa in Trinidad hadden we het adres gekregen van een casa in Santiago de Cuba. Er stond een taxi bij het busstation van Viazul te wachten die ons tegen een kleine vergoeding van 5 cuc naar ons huis bracht. We werden met zijn 4-en (we reisden nog steeds met de Oostenrijkers) in een oldtimer door de stad gereden. Aangekomen bij de casa stond dit ouderlijk echtpaar al op ons te wachten. Nadat we duidelijk hadden gemaakt dat we de kamers eerst wilden zien voordat we een besluit namen gingen we naar binnen.

Het huis was erg kitscherig met porselein, vliegende heksen, schommelstoelen en een heus aquarium. De kamers waren ok. Niet te vergelijken met het vorige huis maar prima om een nacht of 2 door te brengen.

Nadat we de tassen hadden gedropt was het eindelijk tijd om onze buik te vullen. Aan de man des huizes maar even gevraagd of hij een goedkoop plekje wist om te eten. Si, yo conozco! (Ja dat weet ik wel). Hij stond er op dat hij ons begeleidde naar de plek. Vonden we al een beetje vreemd maar goed (het was namelijk heel dichtbij). Bij het restaurant, waar hij zelfs ook even mee naar binnen ging, kregen we een kaart met prijzen waar je U tegen zegt. Jammer vriend, maar dat gaan we niet doen. #Jineteros (ronselaar). Uiteindelijk bij de tent ernaast (zelfde eigenaar) een super goedkope maar lekkere pasta gegeten. In de 2/3 uur dat we in deze stad waren, werd ons al duidelijk dat dit een hele andere ervaring zou worden dan in Trinidad en Vinales.

Het tweezijdige gezicht van Santiago de Cuba

We hadden al kennisgemaakt met jineteros in Havanna en gister bleek dat zelfs onze eigen huiseigenaar een jinetero was. Ach ja, het zal wel meevallen dachten we toen we ‘s ochtends de rugzakjes omdeden om deze culturele stad te ontdekken. Santiago de Cuba is een stad welke niet alleen een belangrijke rol heeft gespeeld in de Cubaanse revolutie maar ook dans, muziek en een ontzettende diversiteit aan verschillende culturen vind je hier terug.

Santiago de Cuba ligt op een steenworp afstand van Haïti en de Dominicaanse Republiek en van oudsher kwamen hier de slaven binnen. De stad zelf is groot (na Havana grootste stad), warm, druk en heuvelachtig.

De eerste dag hebben we verschillende musea bezocht,  zoals het rum museum om 09:30 met rumshot, Museo de la Clandestinidad, uitkijkpost Balcon de Valezquez, we hebben riddertje gespeeld in Castillo de la Roca en uiteraard de nodige mojito’s verorberd. We kregen dat laatste toch aardig goed onder de knie. Oja, we hadden ook nog de mogelijkheid om echte neppe sigaren te kopen. Nadat we weer huiswaarts waren gekeerd en het aanbod van de handtastelijke man ‘s ochtends hadden afgeslagen om bij zijn overbuurvouw wat te gaan eten, was de stemming ietwat omgeslagen. Dit werd ook nog eens versterkt nadat GJ per ongeluk een glas had stuk gemaakt. Gelukkig gingen we de volgende dag met een taxi collectivo naar het paradijsje op 4 uur rijden van Santiago de Cuba –  Baracoa.

Nadat we ‘s avonds nog eventjes in de kitscherige woonkamer een drankje hadden genuttigd viel ons iets op. Er zat een soort van porseleinen pop op een stoel met een waaier en haar eigen drankje. In Cuba is VooDoo een heel normaal geloof en dit was daar een typisch voorbeeld van. Toevallig of niet, toen wij de dag van huis weg waren zijn de eigenaren in onze kamer geweest om het bed etc op te maken. Annika merkte bij thuiskomst dat haar borstel was verdwenen. Toch dachten we niet direct aan diefstal maar eerder aan dat we hem op een andere plek hadden gelegd. De grappen over DNA om echte VooDoo te doen werden ons (Annika) dan ook rijkelijk toegejoeld door onze lieve Oostenrijkse vrienden. P.s. Die borstel hebben we nooit weer gezien….

Witte zandstranden in Baracoa

De volgende dag werden we om het afgesproken tijdstip opgehaald en zaten we achter in een warme jeep die ons de komende 4,5 uur over een heel mooi stuk van Cuba reed totdat we eindelijk in Baracoa aankwamen. Uiteraard moest er weer even onderhandeld worden over de prijs van de casa want deze was weer ietsje minder dan de vorige. Dit was de neef van de mensen in Santiago de Cuba dus we waren een beetje sceptisch. Uiteindelijk zijn we er toch samen uitgekomen en gingen we opzoek naar het strand. Het enthousiasme was niet heel groot bij aankomst. We hadden namelijk stralend witte zandstranden verwacht en die waren er helaas niet, althans op  eerste oogopslag.

Nadat we toch een verfrissende duik hadden genomen op het stadsstrand, daar waar ‘s avonds de kippen aan het spit boven een kokosnootvuurtje zijn gaarheid vinden en daar waar alle locals naar ons staarden. Oke, oke voornamelijk naar Annika #Awkward. Zoals dat gaat in Cuba regel je ‘s avonds bij de lokale jinetero een ritje voor de volgende dag. Dit keer naar echt WIT zandstrand Maguana Beach. Omdat Baracoa zelf niet groot is en er maar 1 plek is waar alle jineteros 24/7 staan, besloten we om de volgende dag wanneer wij zin hadden om weg te gaan een ritje te hosselen naar Maguana Beach.

Maguana Beach

Terwijl we van onze casa naar t welbekende parque central liepen werden we aangesproken door een jinetero op een fiets met de vraag of we een taxi konden gebruiken. Kwam dat even mooi uit! Voor een mooie prijs hebben we een ritje, in een veel te kleine moscovitch, geregeld naar het strand. In eerste instantie waren we op dat moment de enige toeristen op het strand. Heerlijk! Maar helaas waren we hierdoor wel doelwit nr. 1. We hadden onze handdoekjes nog maar net neergeslagen toen de eerste verkoper kwam aanwandelen. Uiteindelijk waren ze met een stuk of 15 man. Best vervelend. Wij snappen wel dat zij van

dit geld rond moeten komen en dat de leefomstandigheden van deze mensen slecht zijn maar wat wij hier meemaakten ging onze pet te boven. Een van de verkopers was zo brutaal dat hij van ons eiste dat wij onze snorkel aan hem gaven want voor ons was dat toch niet duur. Excuse me? Na 1 keer knipperen hadden we de beste man medegedeeld dat het niet ons probleem was dat de regering zo slecht voor haar inwoners zorgde en dat het weer tijd was om in beweging te komen tegen de huidige regering. Toen dit gezegd was dropen ze snel af. Blijkbaar mag je niets slechts over de huidige regering zeggen. Trouwens, direct naast dit openbare strand was een groot afgeschermd resort met privé strand  waar de meeste toeristen zaten. De meeste mensen die je vraagt hoe Cuba was en die niet met een dergelijk verhaal als hierboven op de proppen komen, daarvan weet je dat zij enkel in zulke resorts hebben gezeten.

 

Playa Caguajo en zijn kokosnoten

Nadat we onze zorgen hadden weggedronken en de ochtend weer fris en fruitig tegemoet lachten gingen we weer naar het strand. Dit keer naar Playa Caguajo ten oosten van Baracoa. Het gebied rondom Baracoa is prachtig! Het eerste gedeelte van de trip was goed te doen in onze oldtimer Peugot. Het werd iets lastiger toen we offroad gingen en de geulen zo diep waren dat het beter én verstandiger was, om te gaan lopen. Geen probleem want we waren er al bijna. We hadden met de chauffeur afgesproken dat hij ons tegen het einde van de middag kon ophalen. De chauffeur was niet echt spraakzaam en we konden ook niet helemaal begrijpen wat hij nu zei. Goed, voor ons was het een nieuwe dag en een nieuw strand. Dit was inderdaad een heel ander strand dan Maguana beach. Er was helemaal niemand. Nu was er ook niet veel strand maar dit was onze beste dag in Cuba.

Nadat we de perfecte plek hadden uitgekozen en ons lekker hadden ingenesteld namen we het er eventjes van. Rust. Na ongeveer 45 minuten kwam er een man aangelopen die vroeg of wij wel iets wilde drinken. Super, dat kwam goed uit want we waren best wel dorstig. Tijdens onze reis door Cuba zijn we heel wat armoede tegengekomen en dit werd bekrachtigd door de verkopers bij Maguana beach. Wij geven ze liever geen geld maar iets waar ze direct wat aan hebben en in Cuba moeilijk is te verkrijgen denk daarbij aan kleding, schoenen, rugzakken etc. GJ had zijn oude (in onze beleving) schoenen meegenomen om deze aan iemand weg te geven. Nadat de man terugkwam met verse kokosnoten die naast zijn huis groeiden vroeg GJ aan hem wat zijn maat was. Perfect, maat 44. De volgende vraag was of hij wellicht belang had bij de oude schoenen. Hij keek ons aan en begon GJ te omhelzen en een dankend gebaar te maken richting de hemel. Deze man was ons zo dankbaar dat hij eindelijk zijn afgelopen Crocs met gaten kon uitdoen en  met de nieuwe schoenen weer te lopen naar Baracoa +/- 15 km. Dit kon alleen wel nadat hij de schoenen eerst had schoongemaakt :).

Nadat we hadden toegezegd dat we wel bij deze man en zijn vrouw kwamen eten, rijst met vers gevangen vis en een beetje drinken kon zijn dag niet meer stuk. Hij kwam vervolgens ons vers fruit brengen, bananen, mango’s, maracuja’s en allemaal heerlijk van smaak. P.s. snorkelen op beide stranden was niet echt een succes.

Na dit hoogtepunt zijn we ‘s avonds nog naar een lokale kroeg gegaan en zijn we allen met een grijns op ons gezicht in slaap gevallen. Helaas hadden we niet meer meegenomen om deze man nog blijer te maken.

De volgende dag vertrokken we weer vanuit Baracoa richting Santiago de Cuba om daar tegen 8 uur de nachtbus naar Santa Clara te pakken. De laatste echte lange busrit van ongeveer 15 uur. Jippie!