De grensoversteek van Panama naar Costa Rica was super simpel. Ze vroegen niet naar een exit-ticket en zonder blikken of blozen stond er een entry-stamp in ons paspoort. (shit.. voor niets tijd gestoken in het maken van een nepticket) Onze eerste bestemming in Costa Rica is Puerto Viejo (oude haven) op een halfuurtje van de grens met Panama.

Puerto Viejo de Talamanca

Puerto Viejo is een dorp aan de Caribische kust met dezelfde rastafariaanse invloeden en aanwezigheid als op Bocas del Toro in Panama. We like! Onderweg van de grens naar Puerto Viejo zeiden we tegen elkaar: “Whoa, het lijkt net Panama. Niet echt veel verschil, even groen en de mensen zijn net zo vriendelijk”. Na wat onderhandelingstechnieken in het Spaans te hebben toegepast kregen we de fietsen die bij onze boeking en accommodatie hoorden in Puerto Viejo. Gratis uiteraard, want alles wat gratis of bijna gratis is daar moeten we boven op zitten. Aangezien GJ nog te maken had met tegenstribbelende ziektecellen hadden we niet heel ver gefietst maar genoeg om ons oordeel bij te stellen. Wat een vette stranden heeft Puerto Viejo/Costa Rica!

Manzanillo Costa Rica

Dit keer gingen we nog eerder naar bed dan gebruikelijk. Het was moeilijk, maar het is toch gelukt om de volgende dag fit aan de fietstocht naar Manzanillo te beginnen. Manzanillo is een national park op ongeveer 12/13km van Puerto Viejo (+/- een uur fietsen). De weg is makkelijk, vrij vlak en je fietst langs de kust en bos/jungle waarin je apen ziet, vogels, racoons, eekhoorns en nog veel meer gewoon vanaf je fietsie. De stranden van Manzanillo zijn volgens ons nog mooier dan die van Puerto Viejo vooral de bomen tot aan de watergrens is echt heel mooi. Love Costa Rica!

In het park kwamen we aan de praat met twee jongens van onze leeftijd die bomen aan het planten waren. Zij vertelden ons dat de bomen die zij planten pas over 300 jaar vrucht geven voor de dieren (vooral voor de spidermonkeys) die dan op onze aarde leven. Wow, dat is een hele lange tijd en ondanks dat wij erg begaan zijn met onze aarde, hadden wij hier niet bij stil gestaan. Dat het zo lang duurt voordat een boom, die misschien in een minuut is neergehaald, genoeg vrucht geeft. Reflectie moment.

Cahuita Costa Rica

Na een geweldige nacht, *kuch* kreunende buren 2x *kuch*, vertrokken we met ‘t openbaar vervoer naar Cahuita. De reden waarom we hier graag naartoe wilde was vanwege het national park Cahuita. Na 40 minuten en $1,38 p.p. te hebben afgetikt waren we er. Ons motelachtig iets, Cabinas Calipso, zat aan de rand van het national park en was meer dan prima. Wel hadden we een vage schizofrene Amerikaan naast ons die nogal van een borreltje hield. Nog nooit hebben we zoveel gevloek en geschreeuw in één nacht gehoord. Cahuita is een “hate it – love it” dorp omdat er naast het park en de surf weinig te doen is. Het is er veel rustiger dan in Puerto Viejo maar met dezelfde vibe en er wordt veel minder gefeest. We like it.
We voelden ons hier maar ook in Puerto Viejo op ons gemak waardoor we in Cahuita nog een dag extra zijn gebleven. In twee dagen hadden we meer dan 20km op de benenwagen gezet maar we hadden wel ontzettend veel wildleven gespot. Inderdaad, we moesten daar redelijk vroeg voor uit ons bed maar dat is in Costa Rica geen probleem omdat ze niet aan zomer/wintertijd doen. Het is daarom dan ook rond 5:00 al licht. De track door het park is erg makkelijk en kun je als je wil op je slippertjes doen. Aan het einde van het pad loop je naar de weg en pak je de bus terug naar Cahuita of naar Puerto Viejo. Er zijn namelijk ook genoeg mensen die dit park vanuit Puerto Viejo voor een dag bezoeken. Maar waarom niet in Cahuita verblijven? Wij zouden er zo nog een paar dagen bij aan kunnen plakken maar zoals voor iederen geldt, geldt ook voor ons het volgende: Duty Calls. Met andere woorden we moesten door – Montezuma aan de pacifische kust hoorden we in de verte zachtjes onze naam roepen.