Puerto Princesa – Where are the tourists?
Palawan is een provincie en een gelijknamig eiland ten zuidwesten van Manila. Het vliegtuig brengt je vanuit Manila in 1,5 uur naar de hoofdstad van deze schitterende provincie: Puerto Princesa.
Onze vlucht vertrok vanaf terminal 3 in Manila (let op Manila heeft meerdere vliegvelden/terminals op afstand en als je per ongeluk bij de verkeerde terminal staat heb je een grote kans dat je de vlucht mist ivm het verkeer, lees hier onze ervaring), aan het einde van de middag waardoor we tegen het begin van de avond op Palawan landden. Geen enkel probleem. Ons verblijf voor in Puerto Princesa was EZY Stay en zat op ongeveer 15 minuten lopen van het vliegveld. Tijdens de landing viel direct op hoe groen Palawan is. Wauw! Het leek wel een groene deken die het hele eiland bedekte. Leuk feitje: Palawan is voor de tweede keer op een rij door Conde Nast Traveler uitgekozen als beste eiland van de wereld. Wij begrijpen wel waarom!
Bij ons hostel aangekomen nog even een praatje met een reisgenoot om vervolgens ons bedje op te zoeken. Van wachten word je moe zijn we achter gekomen. Dat de mensen hier in de Filipijnen klein zijn bleek wel uit de lengte van het bed en de afmetingen van de kamer, #klein. Voordat we gingen slapen moesten we afscheid nemen van een aantal lieve huisdieren(erg veel mieren!) die graag de nacht met ons hadden doorgebracht. Niet alleen buiten maar ook in het bed. Nu niet, misschien een andere keer maar weer. Daarna moesten wij als schone slapers, ook echt gaan slapen. Slaaptijd, dat hadden we echter niet deze nacht.
In Puerto Princesa zelf is niet veel te doen (Behalve het WW2 museum, een absolute aanrader). Het is met name een uitvalsbasis richting noord of zuid Palawan. Als je culinair “hoogstaand” wilt eten, moeten we je teleurstellen. In elk geval wij konden het niet vinden. De trend zoals gespot in Manila zette zich hier voort: Jollibee, Belly Busters, Greenwich etc. het hele rijtje was ook hier weer vertegenwoordigd. We hadden de dag ervoor aan de vrouw in ons verblijf gevraagd waar we goed lokaal konden eten. Ze antwoordde: “Jollibee?”. De volgende ochtend vroegen we: “Where can we get some good breakfast? – “Jollibee?”. Okeeeeee duidelijk. Wel hadden we een tentje gevonden waarbij je rijst met kip kon eten. Hopelijk heeft de rest van Palawan wat meer variatie.
Het absolute hoogtepunt in Puerto Princesa voor ons was de Iwahig Prison & Penal Farm. De gevangenis is makkelijk te bereiken met de scooter/auto in ongeveer 30 – 40 minuten, *kuch* zonder lekke band *kuch*.
In deze “gevangenis” verblijven gevangenen die zijn overgeplaatst vanuit de gevangenis van Manila. Het gebied waarin de gevangenen verblijven is 45.000 hectare en heeft geen muren of hekken die dit gebied aangeven. In Iwahig Prison worden de gevangenen ingedeeld in 3 categorieën met gekleurde t-shirts:
- Minimum security (beige/bruin) – zij hebben de meeste vrijheid. Sommigen wonen hier met hun hele gezin. Jep, gezin. De kinderen (basisschool) zitten samen met de kinderen van de bewakers in 1 klas. Deze gevangenen mogen naast hun dagelijkse bezigheden vrij rondlopen. Met hun mag je een praatje maken en door 1 van hun zijn wij ook rondgeleid over het terrein en bijgepraat over wat er allemaal gebeurt en hoe de inmates worden behandeld etc.
- Medium security (blauw) – deze gevangenen zijn het grootste gedeelte van de dag aan het werk op de rijstvelden op het terrein van Iwahig Prison. Je zult deze inmates ook niet zonder een beveiliger zien. Als zij goed gedrag vertonen worden zij in de loop der tijd overgezet naar minimum security.
- Maximum security (oranje) – deze inmates waren grotendeels de hele dag opgesloten. Voor ons was het niet mogelijk om hen te zien of om met hen te praten.
Het niveau van beveiliging zegt niks over wat de gevangenen hebben gedaan. Zo werden wij rondgeleid door iemand die op jongere leeftijd iemand had vermoord maar hiervoor wel al 21 jaar in de gevangenis zat.
Erg bijzonder, gek, spannend, argwanend en nog veel meer tegelijk. Je weet dat ze daar niet zomaar naartoe zijn geplaatst. Tuurlijk ga je uit van het beste in de mens maar je weet maar nooit. Zo vertelde een bewaker ons dat er op ongeveer 2000 gevangenen tussen de 5-10 bewakers zijn… Something to think about. Ondanks dat sommige gevangenen compleet vrij zijn en eigenlijk zo weg kunnen gaan. Ondanks dit, komt dit bijna nooit voor. Misschien heeft het ook te maken met het feit dat de bewakers hier 1 waarschuwingsschot afvuren en vervolgens voor een frontalhit gaan ergens op het lichaam. Kwestie van geluk als je niet in je vitale organen wordt geraakt.
Samengevat vonden wij Puerto Princesa zelf niet echt bijzonder. Weinig te doen en weinig andere medereizigers waar je mee in gesprek kon gaan. Het is natuurlijk ook nooit goed, te weinig te veel toeristen, wat is het nu? We konden eventueel ook nog naar de UNESCO Underground River op ongeveer 2 uur rijden van Puerto Princesa maar dat vonden wij de prijs niet waard. Voor ons was het daarom tijd om te gaan naar een plek waar we zo naar uit hadden gekekenen: El Nido. Wihoeeeeee.
El Nido – expeditie Robinson
Vanuit Puerto Princesa gingen we met een klein busje richting het noorden van Palawan – El Nido. Een plek waar we erg naar hadden uitgekeken. El Nido is een klein dorp met een prachtige omgeving bestaande uit limestone bergen die vanuit de zee het beeld schetsen. Voor alle kijkbuis mensen: het Nederlandse programma Adam zoekt Eva en expeditie Robinson zijn/worden hier opgenomen.
Om wat meer van de omgeving van El Nido te zien, hadden we een tweetal tourtjes geboekt die je met een lokale boot + bbq (jep die ging gewoon mee achter op de boot) naar verschillende eilanden in de baai (Bacuit baai). Heel vet! Heel eerlijk, het uitzicht en de omgeving op Palawan verveelde geen moment. De tourtjes hadden we afgewisseld met een dag touren in de omgeving en daarbij zijn we naar een afgelegen strand gegaan op ongeveer 30-45 minuten rijden van El Nido: Nacpan beach. Een prachtig zandstrand met kleine eilandjes die de baai een heel eigen karakter geven. Het nadeel van een afgelegen strand is wel weer dat zandvlooien vrij spel hebben.
Zie je ook hoeveel mensen hier zijn?
Na ongeveer 4 dagen in El Nido op een top plek te hebben gezeten, was het weer zover om door te reizen naar een ander eiland in de provincie Palawan namelijk: Coron. Coron ligt op ongeveer 8 uur varen met een overbeladen localboot van El Nido en heeft geen eigen strand. Huh? Geen strand? Jep, geen strand maar heeft heel veel wrakken die daar tijdens WW2 tot zinken zijn gebracht. Iets wat Geert-Jan heel leuk leek om te doen was wreck-diving op deze plek. Zoveel geschiedenis hier. We hadden toch de tijd om rond te reizen, een maand om precies te zijn. So let’s go!
WW2 geschiedenis opduiken in Coron Palawan
Coron hoort bij de provincie Palawan en ligt ten noorden van El Nido. Het was niet moeilijk om een boot te vinden die vanuit El Nido naar Coron vaarde. Deze overtocht hadden velen voor ons ook gedaan en hadden hierover uitgebreide verhalen geschreven waarvan we er een aantal hadden gelezen. De kern van al deze verhalen: 8 uur lang horror. We waren dus ook niet zeker of we deze overtocht per boot moesten doen of een vliegtuig moesten nemen.
Uiteindelijk hadden we toch besloten om met de boot te gaan omdat dit ontzettend veel geld en tijd scheelde. Achteraf hadden we geen centje pijn bij de oversteek. Enkel het begin was een beetje ongemakkelijk… Met 50 man benedendeks zonder wind en zwemvest. Daarvan gaat iedereen wel zweten. Gelukkig hadden we hierdoor wel de tijd om de tekst op het zwemvest te lezen. Toen de boot eenmaal vaarde was het dikke prima en vloog de tijd voorbij. Zeker als je in een dergelijk landschap vaart als bij Palawan.
In El Nido hadden we met een Nederlands stel (Laura en Guido) gesproken die ook naar Coron ging alleen een paar dagen eerder dan wij. Zij gingen met een andere boot omdat ook zij dezelfde verhalen hadden gelezen. Ditzelfde stel kwamen we tegen toen we een rondje door Coron liepen. Wat volgde was een gezellige avond onder het genot van een aantal gele rakkers.
Net als in El Nido hebben we hier samen met Laura en Guido en een vriend van hen die op vakantie was, Lieven, een eilandtour gedaan. Wij vonden deze tour leuker dan de 2 tourtjes van El Nido. Ook hier werd tijdens de tour voor je gekookt en kon je dit op het strand op eten. Het was een stuk minder toeristisch en je had veel meer de mogelijkheid om te snorkelen en te genieten. Minder gehaast. Perfect! Naast het tourtje die we hadden gedaan wilde GJ graag wrakduiken. In de baai(en) rondom Coron liggen 11 wrakken die tijdens de WW2 zijn gezonken. Zowel Amerikaanse als Japanse schepen. GJ zijn eerste duik was Olympia Maru op ongeveer 25-20m diepte. Het zicht was niet veel en het was best gehaast omdat we zo diep waren waardoor de duik een beetje tegenviel. De tweede duik was een Amerikaanse gunboot East Gangat. Deze heeft Annika zelfs gedeeltelijk kunnen bekijken tijdens het snorkelen. Het zicht was hier stukken beter evenals het koraal wat aan de zijkant van de boot zat. Heel cool om dit een keer meegemaakt te hebben maar een beetje visjes kijken tussen het koraal is net zo leuk en vele malen relaxter dan zwaar bepakt tussen nauwe in- en uitgangetjes door wurmen.
De provincie Palawan heeft ons geen enkel moment teleurgesteld. Het is hier heel erg mooi qua natuur en knalblauw/azuurblauw water. Voor duikliefhebbers zoals Yolanda en Arjan, van Yotravels.nl, is Palawan zeker een geschikte plek om een aantal duikjes te maken. Voor ons zat Palawan er alweer op en onze reis vervolgden we naar het Filipijnse eiland en gelijknamige provincie, Bohol in de regio central Visayas.
Annika en Geert Jan, wat weer een verhaal. Hier hebben we weer van genoten evenals van de foto’s. Groetjes van ons. Dikke smok
Wat een toffe verhalen weer! Veel beleefd zie ik, en het zit er nog lang niet op. Enjoy!!
Wat een belevenissen allemaal. Heerlijk om jullie verhalen te lezen en foto’s te zien.
Loifs uut Winschootn.