De overheerlijke zonnestraaltjes op het verlaten strand in Baracoa hadden goed gedaan. Nu was het tijd om weer wat cultureels te doen in Santa Clara. Tja, afwegingen hé ;).

Santa Clara en de held Ché Guevara

De bus kwam tegen 07:30 tot stilstand in Santa Clara. Zoals elke reiziger weet staat het bij elk busstation volgepakt met mensen die je overal naartoe willen brengen. We hadden erg uitgekeken naar deze casa omdat deze een “zwembad” zou hebben. Lekker toch! De vraag was wel of de casa plek voor ons had en of ze thuiswaren. Het was nogal vroeg op deze zonnige zondag. Fingers crossed. Na 2 keer flink op de bel te hebben gedrukt hoorden we beweging. Gelukkig. Deze casa lag namelijk een beetje buiten het centrum en het zou lastig zijn geweest om vanuit hier gemakkelijk bij een andere te kijken. Goed, dat was dus allemaal niet nodig.

Nadat er kennis was gemaakt met de man des huizes (dokter), de vrouw des huizes, dochter des huizes (dokter in spe) en zoon des huizes (dokter in spe) en de kamers waren goedgekeurd was het tijd om de trekpleisters van Santa Clara te ontdekken. Het is eigenlijk best wel raar dat deze hoogopgeleide familie in hetzelfde schuitje zit als de rest van Cuba. Alle kleine beetjes extra worden aangegrepen om extra geld te verdienen. Zo maakten we dankbaar gebruik van het feit dat de man des huizes ons wel een city tour wilde geven rond alle Ché Guevara plekken in zijn “gloednieuwe Lada” voor 10 cuc. De Lada was absoluut niet nieuw maar was veel geld waard. Hij had hem in de goede tijd kunnen kopen en goed onderhouden waardoor hij nu geld waard was.

Che Guevara Mausoleum

Een heftige veldslag komt naar voren wanneer je rondloopt over het terrein van het museum. Er zijn wagons, “Tren Blindado” (gepantserde trein), een stenen pilaar welke als monument dient en monument van de bulldozer waarmee de rails gesaboteerd is. Kleine tip, ga niet op zondag want dan is het museum gesloten. Wel vragen wij ons af of je er meer aan hebt als het wel open is want het is niet groot en alles staat buiten en is vrij toegankelijk. Vervolgens stapte we weer in onze roodbruine Ferrari en reden we naar het stadshuis van Santa Clara, waar een eerbetoon wordt gehouden aan Ché.

Loma del Capiro Santa Clara

Eind 1958 vochten guerrillatroepen van Ché Guevara en Camilo Cienfuegos hier een beslissende slag uit tegen dictator Fulgencio Batista. Een belangrijk gegeven was dat Santa Clara over veel verschillende heuvels beschikt waardoor het voor Ché en manschappen een geschikte plaats was om de genadeslag toe te brengen. Door deze heuvels (Lomas) konden de troepen van Batista al vanuit de verte worden waar genomen. De hoogste is Loma del Capiro en vanuit deze heuvel kun je de hele stad en omgeving zien.

Als afsluiter van deze citytrip werden we, op verzoek uiteraard, gedropt in het Parque Vidal. Rondom dit park kun je net zoals in alle andere Cubaanse steden de Jineteros vinden, internetten en het Cubaanse leven opsnuiven. Aan de rand van het park staat het Plaza Central Hotel (groen) wat tijdens Battle of Santa Clara door Ché als schuilplaats werd gebruikt. De kogelgaten zijn nog steeds zichtbaar aan de zijkant.

Beach time in touristic Varadero Cuba

Een Google zoekactie levert naast de klassieke Cubaanse foto’s ook strandfoto’s op. Vaak zijn dit fotos genomen op de alom bekende kusstrook Varadero. Varadero had als een van de eerste plekken ter wereld al te maken met massatoerisme.. Amerikaanse gangsters zoals Al Capone gingen maar al te graag naar deze plek met maar liefst 22km aan strand. Voor ons was het tijd om te chillen en vooral even niet teveel te doen. Dat lukte aardig met een lekker weertje en het strand voor de deur.

Waar we ons over verbaasden was dat Varadero geen eerlijk beeld geeft van hoe Cuba echt is.  Er rijden mooie, nieuwe autos’s, weinig tot geen armoede, een zeer goede infrastructuur en hele, hele dure resorts. P.s. in deze resorts beschikken ze over alles, groente, fruit, aardappels, vlees en ga zo maar door. De eigenaresse van ons verblijf (Dos Elenas absolute aanrader!) vertelde ons dat al het groente en fruit eerst verdeeld wordt over de resorts en dat de overblijfselen, als die er zijn, naar de supermarkt gaan. Ontzettend scheef als je het mij vraagt. Alles om het visitekaartje zo rooskleurig te maken. Dat deze plek populair is, valt op door de hoeveelheid resorts en de immense busladingen toeristen. Best handig ook dat ze voor deze regio een nieuw internationaal vliegveld hebben aangelegd. Nu hoeven de toeristen niet eerst kennis te maken met het vervallen vliegveld in Havana. Slim toch?

Verrassend genoeg was er ondanks dat dit het toeristische walhalla is voor zowel locals als toeristen, weinig diversiteit in eten. Na 3 week bonen en rijst met gefrituurde kip en hamburgers van Hamburguesas.com waren we wel klaar mee met het Cubaanse eten. In heel Centraal Amerika houden ze van rijst en bonen maar in Cuba houden ze niet van variëren. Elke dag, verschillende restaurants, was de bereidingswijze het zelfde. Het is ook niet makkelijk om te variëren aangezien zij afhankelijk zijn van het geïmporteerde aanbod aan groente, vlees en fruit. De familie in Baracoa bij wij heerlijk hebben gegeten, zij vertelde ons dat koeienvlees alleen voor toeristen is.

Good bye Cuba

Voordat we naar Cuba vertrokken, hadden we alle vluchten al geboekt om richting huis te gaan. We hadden een verzadigd gevoel van het reizen en verlangden ook wel een beetje naar huis. Tijdens onze rondreis door Cuba bekroop ons steeds meer het gevoel dat dit niet zo slim was. We verlangden naar de gastvrijheid en de vriendelijkheid van de mensen zonder verborgen agenda’s waar wij zo van hadden genoten tijdens de rest van onze reis door Latijns Amerika. Cuba heeft twee gezichten met aan de ene kant de mooie authentieke dorpen, auto’s, koloniale gebouwen en ga zo maar door en aan de andere kant de Cubanen die continu op je geld uit zijn. Jammer. Het contrast met Mexico, wat op nog geen 200km ligt, is ontzettend groot. Begrijp ons niet verkeerd wij hadden dit voor geen goud willen missen en hebben er ook echt van genoten alleen het “Wow/WauW” gevoel werden vaak afgewisseld met “Dat meen je niet?/Serieus?”.

We vlogen niet rechtstreeks van Havana naar New York omdat er toen nog geen directe vluchten beschikbaar waren. We mochten gelukkig weer 1 dag naar het prachtige Mexico om vervolgens de volgende dag naar New York te gaan.