Mui Ne en Ho Chi Minh
Mui Ne en Saigon waren voor ons in Vietnam de laatste haltes. Mui Ne om keihard te chillen en Ho Chi Minh, vroeger Saigon, om de laatste puzzelstukjes van de geschiedenisles op te rakelen.
Ons besluit om niet naar Nha Trang te gaan, daar waar de bus stopte, was volledig gebaseerd op informatie dat we online (niet altijd betrouwbaar natuurlijk) hadden gelezen. Allemaal hadden ze het over de hoeveelheid Russen. Nou, wij zijn er slechts 2 uur geweest en wij kunnen jullie vertellen dat hun invloed zeeeeeeer aanwezig is. Denk bijvoorbeeld aan prijzen in het Russisch, naamborden hotels etc. Goede keus dus om door te gaan naar Mui Ne waar hun invloed, naar het schijnt, stukken minder is.
Mui Ne – broen bak’n aant zwembaaaad.
Mui Ne is een klein dorpje, voorheen vissersdorp, wat bekend is om zijn vele stranden en hoge zandduinen. Langs het strand staan hotels, veel Russisch trouwens, waar je heerlijk kunt chillen en binnen een wip met je kont in de zee ligt. Onze Nederlandse vrienden hadden al een geschikt plekje gevonden (zwembad check, chille kamer check, airco check, zeezicht check). Mui Ne Hills was echt een toppertje! Rugzakje op, een klein heuveltje omhoog en melden dat we er waren.
We hebben verder in Mui Ne de volgende twee dagen niet veel meer gedaan naast zwemmen, eten (veel voor weinig) en een beetje bak’n. Je weet wel: “Working on my tan!“. Dit heeft ook een beetje te maken met de hoeveelheid wind die hier stond, normaal gaan dan de thumbs up maar de oogarts in Manila had gezegd dat het niet verstandig was om te gaan zwemmen en uit te kijken met zand en vuil. Strand + wind is dan de perfecte geen combinatie. Van het rondje dát we wel over het strand hadden gelopen, werden we niet heel warm. Veel troep op het strand en in het water (Mr. Greenpeace, GJ, moest er natuurlijk weer zijn missie van maken om dat op te ruimen), veel Russische kitesurfers en een best ruige zee (beachbreak).
Ho Chi Minh en kakkerlak(ken) terror
Wat zouden wij ook zijn geweest zonder onze accommodatie checkers en tevens vrienden Hester en Lisa. Zij waren een dag eerder naar Ho Chi Minh vertrokken en hadden een prima verblijf. Zij gingen kijken of het mogelijk was dat wij bij hen in het hostel konden. Het hostel had mooi nog een kamertje vrij. Topppieee…
De eerste kamer die wij kregen toegewezen had last van lekkage van de 4e verdieping,.. of zo iets. Meer dan dat hadden wij niet begrepen. Uhm, mogen we een andere kamer? Ja de kamer ernaast was nog vrij. Klein maar prima. In het holst van de nacht schrok Annika wakker waardoor Geert-Jan ook schrok. Hij dacht dat we door het bed waren gezakt. Annika vertelde dat ze wat over haar been voelde lopen. Op datzelfde ogenblik zag Geert-Jan achter Annika haar hoofd op de muur, een zwarte vlek. Holy fuck. Deze kakkerlak was zo groot dat het zijn eigen schaduw had. Sneller dan inspector gadget zijn helikopter kan uitvouwen stonden wij naast het bed met het licht op stand bouwlamp. Intussen was onze vriend naar de overkant gelopen. We stonden met open mond te kijken naar de afmetingen van deze unit. Op dat moment besloot hij, de Ho Chi Minhse kakkerlak dat het tijd was om de aanval in te zetten. Kleine noot: dit gebeurde om 02:00 ‘s nachts… Hij spreidde zijn vleugels en vloog recht op onze slaapkladjes af. Ironisch speelt tijdens het typen het deuntje I believe I can fly van R. Kelly in mijn hoofd. “WHAT THE F*&#!!? En dat tot drie keer toe. Er klonken oerkreten. De slipper was inmiddels in killpositie. Hij moest alleen nog even rustig gaan zitten. SPLAT! Ha daar had die in ieder geval niet van terug. De rest van de nacht hebben we hotels bekeken en nog een beetje geslapen maar wel met licht aan. Oja, en op dat moment kwamen we er ook nog achter dat de rest van de kamer en vooral de badkamer helemaal vol zat met vieze kleine grijze vliegjes. Gezellig. Onze nachtrust hadden we eigenlijk hard nodig want de volgende ochtend stond de lang verwachte dagtrip naar de Cu Chi tunnels. Ja, een heerlijke eerste nacht in Ho Chi Minh.
Cu Chi tunnels
Vietnam heeft niet heel lang geleden een hele zware oorlog gevoerd met Amerika: de Vietnamese oorlog. Een deel van de tunnels, hoogtijd meer dan 300km, die guerrilla troepen, Viet Cong (VC), gebruikten in de strijd tegen Amerika zijn nog intact en zijn open voor toeristen. De bekendste zijn de tunnels die wij hebben bezocht, Cu Chi, en liggen op ongeveer 2 uurtjes (70km) van Ho Chi Minh. De dagtrip zelf was zoals we hadden verwacht: op de heenreis stop je ergens willekeurig in de hoop dat je daar wat koopt (dit was ook het geval tijdens de trip naar Halong Bay eerder onze reis in Vietnam), vervolgens heb je een bezemsteel nodig om de heksenketel bij te houden, de gids vliegt er letterlijk door en als laatste was er nog iets met taalbarrière. Los van dit alles wilde wij dit voor geen goud missen! Je krijgt wel een idee hoe het in die tijd was. De VC leefde letterlijk onder de grond en waren destijds elke keer 1 of 2 stappen voor op de Amerikanen. Zo hadden ze vernuftigheidjes om te voorkomen dat de rook van het vuur op viel waren de tunnels in delen gebouwd zodat niet een tunnel helemaal instorten na een bombardement, boobytraps en ga zo maar door.
Zelf hebben wij ook nog een stukje door de tunnels gekropen en ervaren hoe klein deze gangen eigenlijk waren. De gids vertelde dat er nog kleinere en smallere gangen waren maar dat die niet open waren voor publiek. Het was ook mogelijk om op de aangelegen schietbaan te schieten met de geweren die tijdens deze oorlog waren gebruikt. Nu pas begrijpen we hoe het voor ouderen (opa’s/oma’s) of jongere generaties (die in conflictgebieden zijn geweest), tijdens de jaarwisseling moet zijn. Bij thuiskomst in Ho Chi Minh moesten we nog van hotel wisselen want voor geen goud gingen wij nog een nacht langer in die kamer doorbrengen. Dit keer zonder kakkerlakken en vliegjes, das wel zo fijn.
War Remnants Museum Ho Chi Minh
Dit museum is volgens ons veruit het beste museum in Vietnam over de Vietnam oorlog. In dit museum is de informatievoorziening beter dan het Vietnam Military History Museum in Hanoi. Vietnam is en blijft communistisch dus objectieve informatie ontbrak. Als je hier doorheen kijkt geeft het museum een hele uitgebreide documentatie van de Vietnamese oorlog met veel gruwelijke foto’s. Naast een uitgebreide documentatie d.m.v. foto’s en tekst stond er buiten Amerikaans legermateriaal. Op hetzelfde terrein, buiten aan de rechterkant is nog een klein museum van een gevangenis die de Fransen en de Amerikanen gebruikten om PoW’s of andere die tegen hun regime was onder te brengen.
Van de dames hadden wij de avond ervoor al afscheid genomen want zij vlogen de volgende ochtend naar Bangkok. De volgende bestemming voor ons was Phnom Penh in het buurland Cambodja. Vanuit Ho Chi Minh vertrekken er dagelijks meerdere bussen naar deze bestemming. Voor ons dus appeltje eitje om daar naartoe te reizen.
Vietnam was niet wat wij er van hadden verwacht. De mensen, vooral die in/met toeristen werken zijn onbeleefd, de geschiedenis was erg subjectief en moeilijk te vinden en het was moeilijk om een gesprek met locals aan te gaan (Engels is niet hun sterkste kant). Toch vonden wij de trip door Vietnam leuk en leerzaam. Het is dat wij ons interesseerden voor de geschiedenis van dit land en zelf actief documentaires bekeken waardoor we veel missende of niet begrepen informatie zelf konden aanvullen over de oorlog.
Vind je het leuk om meer verhalen te lezen over onze reis? Je kunt je inschrijven voor een e-mail notificatie aan de rechterkant –> bij elke nieuwe update en je kunt ons volgen op instagram @bruinenblond en twitter @bruinenblond.
Wat een gedoe met die kakkerlak……Dat werd zeker hotel op stelten in de nacht…..Verder een boeiende geschiedenis over de VC in het verhaal. Wel slim met die tunnels.
Leuk. Verhaal weer geweldig en met die kakelakken er zijn ook soorten als die dood slaat en niet verwijdert er weer wat bij komt 😩
De kakkerlakken op Bonaire stellen hierbij vergeleken dus niets voor 🙂
pictures or it didnt happen! plus ik zou verwachten dat chef kakkerlak het probleem wel zou oplossen 🙂
Die vietnam oorlog dingen lijken me wel echt vet, jammer dat ik niet in die tunnels pas 😛
Chef kakkerlak stond te gillen. Misschien is ze haar skills kwijtgeraakt?
Geweldige trip hoor en alle verhalen weer gelezen! Wat een belevenis om NOOIT weer te vergeten! Nog héél véél plezier en ik blijf jullie volgen 😀
PS. GJ Ben je nog wezen kitesurfen?
Hey Lammert leuk om weer van je te horen! Nee, we zijn nog niet weer aan het kitesurfen geweest. In Mui Ne, kon het wel maar doordat Annika met haar oog zit/zat hebben we daar niet gekitesurft. De spot vonden wij ook niet hee erg geschikt: klein strand, vlagerige wind en een best wel choppy zeker als je Workum en Bonaire gewend bent. Hoe ist daar? Jij nu nog het water op?
Hoi GJ & Annika,
Tjonge net jullie verhaal weer gelezen in Cambodja, wat een trip zeg!
Betreft kitesurfen had ik wel héél vaak kunnen gaan, maar ik kom wat
tijd te kort zeg maar.
Nog veel plezier, deze ervaringen nemen ze jullie nooit weer af. 😉