Rock climbing, Horseback riding and cigars. Viñales has it.

Voor Cuba hadden wij om eerlijk te zijn niet echt een plan. Aan het begin van onze reis moesten we daar niet aan denken maar nu we al 9 maand onderweg zijn vinden wij het heerlijk. Per dag bekijken waar we naartoe gaan en op basis van wat we horen en plan maken. Het enige wat we wel in onze planning hadden, was het dorp en gelijknamig UNESCO erfgoedgebied Viñales in de provincie Pinar del Rio om daar paard te rijden! Caballooooooo (paard)!!

Viñales

De taxi collectivo, oldtimer, meldde zich keurig op tijd bij de flat van Licet en Peppe. Sandra en Christian waren al opgepikt en hadden al enige zweetdruppeltjes. Na een ritje van 3,5 uur kwamen we aan in de Viñales vallei en werden we bij Julio Rivera y  Mikky, onze 2e casa, gedropt.

In deze casa hadden wij 2 kamers met ieder een eigen badkamer, een keuken en een veranda met schommelstoelen. Cubanen houden van schommelen want je ziet ze overal. Nadat we de kamers hadden goedgekeurd en onszelf hadden geïnstalleerd gingen we te voet het dorp verkennen. Viñales is niet groot en is prima te voet te bezichtigen. Wil je de vallei in? Dit kan ook prima te voet want er zijn veel verschillende wandelroutes die je kunt doen. Ben je wat avontuurlijker? Huur dan een mountainbike (best wel zwaar met de warmte en de heuvels) of laat je op de rug van een paard rondhuppelen. Hierover later meer.

Allereerst hadden wij het idee om een goede fatsoenlijke maaltijd te bereiden. Nadat we een bezoek hadden gebracht aan de verschillende supermarktjes bleek dit niet realistisch. De supermarkten hadden niks. Naja, ze hadden wel rum, frisdrank en water maar qua eten viel het tegen. Opzoek dan maar naar een plek waar we het gegrom van onze buik konden temmen. Er zijn veel eetgelegenheden maar de keus is beperkt. Een ieder serveert bijna hetzelfde maar tegen andere prijzen en de kwaliteit van het eten is bijvoorbeeld niet zoals het eten in Thailand.

Cubanen zijn dol op geld en grijpen daarbij elke kans aan om extra bij te verdienen. In de vorige post beschreven wij de Melk Scam, hieronder nog een aantal oplichtingspraktijken die wij niet alleen zijn tegengekomen in Viñales maar in heel Cuba. Wees gewaarschuwd!

• Geld wisseltruc – Cadecas/winkels/windows De CUC en de CUP lijken qua uiterlijk op elkaar. Let goed op dat de juiste valuta wordt teruggegeven
• Onjuiste rekening – restaurant/supermarkt/winkel Dit is naar onze mening de meest voorkomende. Het lijkt onschuldig maar het wordt opzettelijk fout aangeslagen. Bereken na elke aankoop wat je had moeten betalen en wat je aan wisselgeld hebt teruggekregen.
• Geen wisselgeld – restaurant/taxi’s/winkel Wanneer je met de taxi gaat zorg dat je van te voren geld hebt gewisseld of het gepaste bedrag hebt. Indien je grote biljetten overhandigd kan het zijn dat zij geen wisselgeld hebben en je te veel betaald voor de rit die je hebt gemaakt

Rock climbing Viñales

Oostenrijk staat bekend om zijn bergen en heuvels en het was dan ook geen verrassing dat de Oostenrijkers wel bekend waren met klimmen. Zij waren ook op wereldreis en hadden hun eigen klimspullen meegenomen. We stonden dan ook de volgende ochtend om 9 uur aan de voet van de eerste route op de Finca Organica (organische boerderij) van Raul Ryes. #Spannend. Voor GJ was het de eerste keer op een echte berg en tevens was de laatste keer klimmen voor hem 8 jaar geleden. Annika is niet zo van het klimmen dus die was mee voor de morele ondersteuning, voor de plaatjes en als DJ. Nadat er 2 routes opzaten en de Oostenrijkers ook genoeg hadden van de muggen, besloten we om terug te gaan. De wandeling over de finca met uitzicht op het dorp Viñales is prachtig.

Weer in het dorp waren we opzoek naar lunch. We hadden de dag ervoor allemaal locals zien staan bij een klein schuurtje. Hier verkochten ze pizza’s voor ongeveer 0,50 cent. We waren er allemaal hard aan toe. Helaas voor ons waren de pizza’s uitverkocht. Dan maar weer een bocadito (een soort bolletjes tosti maar dan toch net even anders). Ervaring leerde dat het rond deze tijd van het jaar ‘s middags om een uurtje of 3 begint te regenen tot 5/6. Gelukkig hadden we een grote fles rum om deze tijd door te komen.

Horseback riding Viñales

Een lang gekoesterde wens van Annika was om ergens tijdens onze reis, paard te rijden. Het liefst met GJ natuurlijk want die had nog nooit paardgereden. Tijdens onze rit konden wij zelf bepalen waar we naartoe reden. In verband met het weer gingen we vroeg weg en wilde we onze rit niet te lang maken, ook met het oog op zere kadetten. De namen van onze rakkers? Mojito, Cuba Libre, Coco Loco en Paloma.

Allereerst een kijkje bij een “Tabaco Finca” waar het hele proces van zaadje tot sigaar werd uitgelegd. Het was interessant om te horen welke bladeren van de tabaksplant voor sigaren worden gebruikt en welke voor sigaretten. Wij waren niet de enige op deze campo want hij had het druk. Dit was wel jammer want hij nam niet echt de tijd om alles duidelijk uit te leggen en als

iemand praatte snoerde hij hem de mond met KSSSTTT, beetje zoals Cesar Milan (calm and assertive). Overigens is dit voor Cubanen een hele normale manier om aandacht te vragen want dit doen zij  ook in een restaurant. Laten we het op een verschil in cultuur houden. Nadat hij had uitgelegd hoe de plant groeide, hoe de bladeren geoogst en gedroogd werden en een tipje van de sluier had gegeven over de special mix voor zijn familie sigaren was het tijd om te zien hoe een sigaar wordt gerold. Maar eerst een COCO LOCO. Een coco loco is een kokosnoot met rum, honing en limoen.

Voor de mensen die denken dat dit bij de tour hoort, helaas. Nadat je klaar was om te gaan en eventuele “goedkope” sigaren had gekocht moest je eerst nog even betalen voordat je kon vertrekken. Tja, zo gaat dat.

We zaten weer op ons vervoersmiddel en stapten rustig door allerlei halve sloten en blubber bende. Je kon goed zien dat het hier in de middag stevig regende. Het was een klein stukje vanaf de tabaksplantage naar de koffieplantage waar we hoopten op een duidelijke uitleg over hoe koffie nu verbouwd, geoogst, gemalen en gebrand wordt voordat het bij ons in de bekende rood-witte verpakkingen in de supermarkt staat. Een glijpartijtje met Sandra en haar paard op een blubberig pad, zorgde voor enige opwinding. Alleen deze vol automatische paarden konden wel tegen een stootje want haar paard wachtten keurig totdat zij was afgestapt voordat hij zich herpositioneerde om op te staan. De koffietoer? #Huilen. Nadat ze geprobeerd hadden een veel te dure fles rum aan ons te verkopen, later bleek dat exact dezelfde fles rum voor 4cuc kon worden gekocht bij Casa del Tabaco in Viñales. Vanaf de koffieplantage zagen we dat er een deftig buitje aan zat te komen. Tijd om op te stappen. Grappig om te zien dat de paarden zo gewend waren aan hun vaste patroon dat het soms wat moeite kostte om hen een ander pad te laten kiezen. Uiteindelijk waren wij net op tijd terug voor de bui, een goedkope pizza (dit keer wel gelukt) en uiteraard een Mojito! Tijdens deze rit heeft GJ ook een nieuw liedje geleerd die hem de rest van onze reis door Cuba bleef achtervolgen – Cowbow Billy Boem. En bedankt.

Een taxi collectivo naar onze volgende bestemming, Trinidad, was zo geboekt aangezien alle jineteros zich verzamelen bij parque central. Let wel op dat je bij het regelen van een dergelijk vervoersmiddel je onderhandelt. Zo konden wij met de taxi collectivo naar de UNESCO stad Trinidad voor 24 cuc goedkoper. Das toch weer mooi bespaard. Nog een mojito en dan echt slapen…